Heerlijk lang paasweekend op de camping in Renesse. Zon, zee, strand en familie. Meer heb ik niet nodig!
Tot op tweede paasdag om 10:30u de telefoon gaat. Mijn moeder vanuit Abu Dhabi: ‘Kun je naar een bevalling? Vlissingen, 8 cm ontsluiting’. Uh.. Ja..? Jaa!! Ik mag weer eens een bevalling assisteren : D maar he 8 cm, Renesse – Vlissingen, ga ik dat redden? Fingers crossed!
11:30u aankomst in Vlissingen. Ik snuif even de Vlissingse zeelucht op waarna ik aanbel. Met gezonde spanning stap ik binnen. Keetje heeft voor mij de deur open gedaan. Een super lieve vriendin van Marinda. Keetje is een 2e lijns verloskundige (1e lijns verloskundigen begeleiden alle kraamvrouwen waarbij er geen complicaties zijn en 2e lijns verloskundigen de kraamvrouwen waarbij er lichte complicaties zijn maar waarbij er nog niet direct een gynaecoloog nodig is) , zij is op verzoek van Marinda en Hendrik aanwezig bij de bevalling. Ondanks dat ik al in de laatste fase van de bevalling binnenstap is hier alles onder controle. Keetje en ik lossen elkaar wat af en Judith (verloskundige van praktijk Vlissingen) begeleidt de bevalling. Zo fijn om weer eens aanwezig te zijn en dan bij een thuisbevalling in Vlissingen! Super stoer! Er mogen namelijk maar weinig vrouwen thuis bevallen in deze omgeving vanwege de aanrijdtijd naar het ziekenhuis in Goes. Er worden dus maar weinig Vlissingse baby’s geboren. Maar hier gaat het vandaag gebeuren! Ik voel het. Marinda doet het zo goed! En ze is omsingeld met super support. Om 12:05 is hij er, Samuel Jonah Liron. Wat een prachtige namen! Welkom lief wondertje.
Met een bevalling de kraamweek beginnen geeft een bijzondere start. Dat ik getuige mag zijn van zo een prachtige en intieme gebeurtenis is zo mooi. Daarnaast kan het gezin in de kraamweek nog eens terug vragen naar de bevalling. Zo kan een ingrijpende gebeurtenis als deze een mooi plekje krijgen. Zo gebeurd het in dit gezin ook. Ook Keetje komt halverwege de week nog een middagje langs en zo nemen we nogmaals de bevalling door met z’n allen. De enige conclusie die we kunnen trekken is dat Marinda het super heeft gedaan en dat het resultaat prachtig is!
Dit nieuwbakken gezin kiest er voor om bezoek nog wat af te houden en alleen de mensen die heel dichtbij staan komen langs om te mogen kijken naar… naar wie eigenlijk?? Dat weten zij namelijk nog niet. Het bezoek krijgt de naam pas te horen als ze langskomen. Zo lekker anti-Amerikaans. Daar vertellen tegenwoordig veel zwangeren de naam al zodra ze weten wat het geslacht is. Hier niet dus. Leuk, mensen die de meute niet volgen! Zo zijn er deze week meerdere dingen waar ze hun eigen mening over hebben. Een mening die ik respecteer. Ik vind het mijn verantwoording om uit te leggen waarom iets aan- of afgeraden wordt. Zodat ze daarmee een goed onderbouwde keuze kunnen maken. Ook al is dat niet mijn keuze, het is namelijk ook niet mijn kind. Zolang ouders zich goed voelen over een keuze dan is dat de juiste keuze.
Ook deze week mag ik mijn draagvirus verspreiden. Marinda was al licht besmet. Ze heeft namelijk al een prachtige geweven draagdoek in huis. Leuk, leuk, leuk! Ik geef ze wat tips en tricks die ik zelf ervaren heb en zo loopt papa al snel reuze fier door het huis met z’n handen vrij en z’n zoontje lekker tegen hem aan. Ook mama staat te popelen en probeert de draagdoek ook al even uit.
De lente komt steeds meer om de hoek deze week. Omdat Samuel het zo goed doet kunnen we deze week zelfs al even naar buiten. Voor ik het door heb staat papa al ingewikkeld in de draagdoek klaar om zijn zoontje er in te hijsen en naar buiten te gaan. Ze wonen echt bijna op het strand dus lopen we de dijk op en genieten even op een bankje van het zonnetje, de zee en t strandje.. What a job I have ; )
